Καλά Χριστούγεννα
Αυτές τις μέρες ας σκεπτόμαστε κι ας βοηθήσουμε όλοι με τα περισσεύματα της καρδιάς μας τη φτώχεια τόσων συνανθρώπων μας που πεινάνε και ιδιαίτερα ας συναισθανόμαστε την θλίψη των παιδιών που εφέτος θα στερηθούν και τα απολύτως απαραίτητα. Ας σκεφτόμαστε, την ανασφάλεια των εργαζομένων, την απόγνωση των άνεργων, των μεταναστών, το μέλλον των νέων γενιών που ο πυώδης καπιταλισμός το προδικάζει αιματηρά δυσοίωνο. Εφέτος ιδιαίτερα τα Χριστούγεννα δεν φέρνουν χαρά, αντίθετα αν θέλουμε να αντισταθούμε έφθασε η ώρα της ειλικρινούς περισυλλογής μας. Τα Φετινά Χριστούγεννα σαμποτάρετε τα πανάκριβα show των καναλιών. Έχω την εντύπωση ότι η πλαστική και χρυσοποίκιλτη χαρά τους δεν ταιριάζει στη ράτσα μας, ιδιαίτερα όταν την ράτσα μας την έχουν τόσο στριμώξει οι πολιτικές του συστήματος των διαφθαρμένων, των αλαζόνων φιλοτομαριστών και των άπληστων ηλίθιων.

ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΠΑΤΡΙΩΤΕΣ

Το σπίτι του μεγάλου πατριώτη Κ. Παλαμά στην οδό Ασκληπιού 3, που την νύκτα των τραγικών γεγονότων που ακολούθησαν την δολοφονία του αείμνηστου, 15χρονου, Αλέξη Γρηγορόπουλου διαδόθηκε από σύγχυση των μέσων ότι κάηκε. Στην πραγματικότητα εκείνο που κάηκε στα γεγονότα ήταν η Βιβλιοθήκη Παλαμά, που μάλλον εστεγάζετο στο παλαιό κτήριο της Ιατροδικαστικής σχολής, δίπλα στην Νομική σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Το ίδιο το νεοκλασικό σπίτι της εικόνας που έμενε ο ποιητής για κάποιο διάστημα, χωρίς να έχει καεί το έφαγε η απληστία του μπετόν αρμέ και η αδιαφορία του κράτους ανέκαθεν για την πολιτιστική κληρονομία μας.

Κωστής Παλαμάς ο Μεσολογγίτης μεγάλος Πατριώτης.

ΓΙΑ ΤΙΣ ΚΑΜΕΝΕΣ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΕΣ. ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ ΜΑΣ. ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΚΑΤΑΝΤΙΑ ΜΑΣ ΣΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΜΑΣ ΟΔΗΓΟΥΝ ΑΦΡΟΝΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΚΑΙ Ο ΞΕΣΤΡΑΤΙΣΜΕΝΟΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΕΑΥΤΟΥΛΗΣ ΜΑΣ!

Η ΑΣΑΛΕΥΤΗ ΖΩΗ

Και τ' άγαλμα αγωνίστηκα για το ναό να πλάσωστην πέτρα τη δική μου απάνω,και να το στήσω ολόγυμνο, και να περάσω,και να περάσω, δίχως να πεθάνω. και το 'πλασα. Κ' οι άνθρωποι, στενοί προσκυνητάδεςστα ξόανα τ' άπλαστα μπροστά και τα κακοντυμένα,θυμού γρικήσαν τίναγμα και φόβου ανατριχάδες,κ' είδανε σαν αντίμαχους και τ' άγαλμα κ' εμένα. Και τ' άγαλμα στα κύμβαλα, κ' εμέ στην εξορία.Και προς τα ξένα τράβηξα το γοργοπέρασμά μουκαι πριν τραβήξω, πρόσφερα παράξενη θυσίαέσκαψα λάκκο, κ' έθαψα στο λάκκο τ' άγαλμά μου. Και του ψιθύρισα: "Άφαντο βυθίσου αυτού και ζήσεμε τα βαθιά ριζώματα και με τ' αρχαία συντρίμμια,όσο που νάρθ' η ώρα σου, αθάνατ' άνθος είσαι,ναός να ντύσει καρτερεί τη θεία δική σου γύμνια!" Και μ' ένα στόμα διάπλατο, και με φωνή προφήτη,μίλησ' ο λάκκος: "Ναός κανείς, βάθρο ούτε, φως, του κάκου.Για δω, για κει, για πουθενά το άνθος σου, ω τεχνίτη!Κάλλιο για πάντα να χαθεί μέσ' στ' άψαχτα ενός λάκκου. Ποτέ μην έρθ' η ώρα του! Κι αν έρθει κι αν προβάλει,μεστός θα λάμπει και ο ναός από λαό αγαλμάτων,τ' αγάλματα αψεγάδιαστα, κ' οι πλάστες τρισμεγάλοιγύρνα ξανά, βρικόλακα, στη νύχτα των μνημάτων! Το σήμερα ήτανε νωρίς, τ' αύριο αργά θα είναι,δε θα σου στρέξη τ' όνειρο, δε θάρθ' η αυγή που θέλεις,με τον καημό τ' αθανάτου που δεν το φτάνεις, μείνε,κυνηγητής του σύγνεφου, του ίσκιου Πραξιτέλης. Τα τωρινά και τ' αυριανά, βρόχοι και πέλαγα, όλασύνεργα του πνιγμού για σε και οράματα της πλάνηςμακρότερη απ' τη δόξα σου και μια του κήπου βιόλακαι θα περάσεις, μάθε το, και θα πεθάνεις!"Κ' εγώ αποκρίθηκα: "Ας περάσω κι ας πεθάνω!Πλάστης κ' εγώ μ' όλο το νου και μ' όλη την καρδιά μουλάκκος κι ας φάει το πλάσμα μου, από τ' αθάνατα όλαμπορεί ν' αξίζει πιο πολύ το γοργοπέρασμά μου". Η κηδεία το 1941 του Κ. Παλαμά που απετέλεσε ευκαιρία απότισης χρέους τιμής στον ποιητή και εκδήλωση συνάμα αντίστασης του λαού των Αθηνών εναντίον των Ναζιστών.

ΥΓ. Μερικά θλιβερά πρόσφατα και κάποια παλιότερα ξεχασμένα!
Ο κύριος Πάγκαλος σε κάποιο κανάλι εχθές (16/12/2008) αναρωτιόταν αν μπορεί οι φοιτητές να καίνε βιβλιοθήκες. Εγώ ο φτωχοπρόδρομος χωρίς να συμμερίζομαι το υποθετικό δίλλημα του, γιατί έτσι κι αλλιώς δεν πιστεύω με τίποτα ότι όντως φοιτητές έκαψαν βιβλιοθήκες, αντιστρέφοντας αυτό, αναρωτιέμαι αν πολιτικοί μπορούν να αρνούνται άσυλο σ' ένα αγωνιστή που πολεμά για την ανεξαρτησία του λαού του. Περασμένα ξεχασμένα; Μπορεί! Όμως μην ανάβουμε φωτιές εκεί που δεν υπάρχουν, ή που τουλάχιστον κανείς δεν μας είπε επίσημα ότι πραγματικά φοιτητές έκαψαν τη βιβλιοθήκη στο κτήριο του Πατριώτη Παλαμά.

Δηλώσεις σοβαρού προσώπου!
Ή μπας και λάδι στη φωτιά!
Το βράδυ της 9/11/2008, εν μέσω των δραματικών γεγονότων, στο δελτίο ειδήσεων του καναλιού Mega μήπως κανένας χριστιανός μπορεί να με πληροφορήσει για να καταλάβω και να ησυχάσω τι διάολο ήθελε να πει, με το κραξάτο δραματομελό του ύφος, ο κύριος Κακλαμάνης, όταν έλεγε υποθετικά τάχατες, ότι: « Φαντάζεστε τι θα γίνει, αν έστω σκοτωθεί ένας αστυνομικός!» Μήπως εννοούσε ότι θα είχαμε εμφύλιο πόλεμο; Μήπως εννοούσε ότι θα κατέβαιναν και πάλι τα τανκς! Έτσι εννοεί αυτός την Δημοκρατία ή μήπως έμμεσα για τέτοια δημοκρατία κόπτεται! Ελπίζω πάλι κάτι άλλο να εννοούσε και να μπερδεύομαι εγώ, οπότε και προκαταβολικά ζητώ συγνώμη. Ελπίζω επίσης ότι η αστυνομία στην πλειοψηφία της Δημοκρατική, παρ’ όλες τις στρεβλώσεις της, με το χρόνο έχει ωριμάσει, δεν ξεχνάει όπως και όλοι μας την τραγωδία της Κύπρου, και ακόμη κι αν τα ανωτέρω υπονοούσε ο προαναφερόμενος σοβαρός, πολιτικός κύριος, τουλάχιστον τα λόγια του τα γράφει εκεί όπου τους πρέπει!
ΥΓ: Δεν πάει να πει με το ανωτέρω, ούτε ότι είμαι εναντίον των αστυνομικών στην πλειοψηφία τους, ούτε επικροτώ και ούτε ότι επιχαίρω για της καταστροφές των περιουσιών βιοπαλαιστών. Απλώς νηφάλιες απορείες και θέσεις πατριωτικές εκφράζω.

Για κάθε δεκαπεντάχρονο Αλέξη που χάνεται, κάθε φυλής και χρώματος αλλά και κάθε εποχής!
Επιτέλους η πολιτική οργή εκδηλώθηκε από 15χρονους! Μπράβο μας! Όλοι μας και πάλι από τον καναπέ απολαμβάνουμε και φιλοσοφούμε τα γεγονότα μαζί με τα παπαγαλάκια των ΜΕ. Μπράβο μας! Ότι σπείραμε μετά την μεταπολίτευση και εξακολουθούμε να σπέρνουμε με την ψήφο μας το θερίζουμε και θα το θερίζουμε όσο το σύστημα, της αδικίας, της μίζας, των αντικοινωνικών και των αντιεκπαιδευτικών πολιτικών, της διαφθοράς, της προβοκάτσιας, της απληστίας και καταλήστευσης του μόχθου των εργαζομένων μένει στα χέρια και στην διάθεση των μπράβων, των νονών, των κουμπάρων και των μοναχών με τους οποίους εν τέλει συμπλέουμε. Η πολιτική κατατρομοκράτησης των πολιτών από το σύστημα, ακόμη και η αφαίρεση της ζωής των δεκαπεντάχρονων, δεν είναι έργο ούτε της αστυνομίας, ούτε των γνωστών αγνώστων, και ούτε καν των κυβερνήσεων που τόσα χρόνια μας κυβερνούν, είναι το αποτέλεσμα των επιλογών που κάνουμε καταθέτοντας την ψήφο μας στην κάλπη των ψευδαισθήσεων μας και της ανοχής μας. Ντροπή μας, το υπέρτατο αγαθό της ζωής εμείς οι ίδιοι το εκτελούμε κάθε μέρα με τον βολεμένο ατομικισμό μας και με την απάνθρωπη αδιαφορία μας! Αληθινά, Εμείς είμαστε οι δολοφόνοι, οι εμπρηστές και οι τρομοκράτες!